Denemeleriniz (kendi veya yazarlardan alıntılar)

Bütün gece uyuyamamak ve yarını düşünmek. Yarın, hep umut ve umutsuzluğu aynı anda yaşatan.
Yarın, her zaman umutla güne başlamak ve biraz daha yorgun günü bitirmek. Diğerlerinin arasına katılıp kendine bir yer bulmak belki. Yanındakini anlamaya çalışmak belki tecrübelerinden yararlanmak bazen sinirlenmek, kızıp gitmek bazen ona gülümsemek. Hepimiz farklı farklı ama aynı kurabiyeleriz aslında. Kimisi tarçınlı kimisi vanilyalı, kimi çok tuzlu kimi tatlı.
Yarın her gün mücadele etmek mi yoksa bazen durup "Hey, ben ne yapıyorum ?" demek mi?
Yarın, yeni başlangıçlar mı yoksa yine aynı kısır döngüler içinde kısılı kalmak mı?
Hayır yarın yüksek bir dağın küçük bir noktası yavaş yavaş çıkıyoruz dağı, bazen düşüp yuvarlanıyoruz, bazen canımız acıyor kızıp bekliyoruz, bazen geri dönmek istiyoruz, bazen koşmak istiyoruz, bazen hep aynı geliyor ama hergüne başlamamıza bir şekilde neden oluyor işte bu dağın zirvesini görebilme isteği.
Ben dağın hangi köşesindeyim bilemiyorum. Tırmandıkça tırmanıyorum. Canım yanıyor kızıyorum, sonra herşeye uzaktan bakıyorum diğerleri de aynı, hepimiz acı çekiyoruz, üzülüyoruz, gülüyoruz, seviyoruz. Bilemiyorum belki buraya tıkılı kalmış ne yapıcağımızı artık bilemiyoruz =)
Ama hala yaşıyoruz ve nefes almak bazen o kadar zor bazen o kadar güzel ki.
Herşeye rağmen yaşamak çok güzel çünkü bu benim tek ve biricik yaşamım.
Teşekkürler 11/06

Sıcak, güneş, kalabalık, koşuşturma, gün, trafik, insanlar ve bir gün daha bitiyor.
Akşamın sakinliği sokağın üzerine çökmek için beklemekte. Sokağın bir ucunda uçuşan bir naylon poşet ve ağaçların dalları, gökyüzünde uçuşan bir martı hepsi huzur içinde ve telaşsız. Korkusuz ve emin. İnsanlar hep telaşlı ve hep meşgül. Sakinlikten eser yok, yetişmeyen işler, aksilikler, kızgınlıklar, şikayetler, tasalar, stres, yoğun stres, gergin sinirler, tartışmalar, bir yerde birinin gülümsemesi, bir çocuğun umursızca dondurmasını yemesi, lopipopla oynayan çocuk. Kediyi kovalayan lokantacı, mutsuz müşteriler, gülümseyen çocuk, birbirini kovalayan çocuklar, abisinin elinden tutan kardeş, yürümeye çalışan bebek. Sanırım en mutluları yetişkinler dışındaki tüm canlılar =)

Herşeye yeniden başlamak ne kadar zor derlerse de yalandır.
Her gün yeni bir şans, istemediklerimizi değiştirmek için.
Ben buna inanıyorum ve gün bana neler getirirse getirsin, kimlerle mücadele etsem de
ya da inandıklarım uğruna savaşsam da biliyorum yarın yeniden başlamak için yeni bir şanstır. Her gün yarın için uyanmak, yarın için hazırlanmak ve yarın için nefes almak.
Bir sonraki gün, sadece önemli olan buymuş, bunu anladım.
Sadece yarına hazırlanmak ve yarını karşılamak. Ben hep yarın için uğraşıyorum.
Bir sonraki gün biliyorum yeni bir gün olacak. Bugün her ne yaşadımsa yaşadım ve bitti.
Yarın neler getirecek ? Kim bilebilir ki? Belki korku, şüphe, ümitsizlik, karamsarlık, çelişki ama dün, önceki gün, evvelsi gün değil. Her yeni olan gibi belirsizlik. Ama kim bilebilir ki?
O yüzden korkmanın anlamı yok ne kadar olumsuz olma ihtimali varsa da herşeyin bir de olumlu olma ihtimali var. O yüzden vazgeçmemek ve ne olursa olsun devam etmek gerek.
Her ne istiyorsak ve hayal etmek. Hayal etmeden yaşamak! Ne büyük bir kayıp. Umutsuzca yaşamak gibi. Her gün bir düşü yaşamak. Bilmem ben son bir senedir güzel bir hayal düşlüyorum, zaman neyi gösterirse göstersin; vazgeçmeyeceğim.
Çünkü beni yaşama bağlıyor ve benim aldığım nefes o.
Sanat, hayatımın tek anlamı; neleri alıp götürmüyorsun ki ve neleri iyileştirmiyorsun!
Beni, ben yapan tek şey; her zaman başucumda olan, destek olan, bana güç katan, umut olan, nefesim ve canım olan. Benim hayatımın tek anlamı. İyi ki varım ve yaratabiliyorum.
Hayal ettiğim sürece yaşıyorum.Bana bu yeteneği veren Yaratıcıya teşekkürlerimle.
En yüce aşk

Garip bir sessizlik. Akşam saatinde cadde üzerindeki yolda tek tük arabalara rağmen kaldırım üzerindeki ağaçların yaprakları rüzgarla dans ediyorlar fısıltılarını dinliyorum. Öyle uzaktan öyle sessiz huzuru anımsatıyor ve güveni. Yaşama olan güveni. Elini ağacın gövdesine uzatıyorum ve çatlaklarına takılıyor ellerim, kiminin üzerinde açılmış derin yarıklar kim bilir hangi caninin eseri. Yol boyunca tek tek dokunuyorum her ağaca her yürüyüşümde ağaçlara sarılasım gelirdi. Öylesine güzeller ki, gökyüzüne ulaşmak istercesine uzanan dalları ve o cesaretleri sabırları. Yağmura, fırtınaya herşeye rağmen uzanan o kolları, kesilmelere rağmen, yeniden filiz vermeleri. Tekrar ve tekrar bıkmadan, yaşama gücü bulmaları ne kadar güçlüsünüz. Taşların arasından büyümeye çalışan otlar ve bir çiçek imkansız diye birşey tanımıyorlar. O kadar güçlüsünüz ki ve o kadar yaşam dolu. Nasıl bir güç ve ruh yenilmek bilmeyen. Yaşam savaşı.
Yaşama aşık asla vazgeçmeyen. Ya şu yıldızlar her biri ayrı ayır köşelere dağılmış yapayalnızlar ama bir arada o kadar muhteşem bir bütünlük içinde. Bulutlarla sarılı gökyüzü sürekli durmadan devinim öylesine paha biçilmez bir eser ki. Nasıl bir sistem ki kusursuzca işlenmiş her bir detayı ayrı ayrı düşünülmüş hiç eksik ve hatası olmayan. Akıl almayan.
Bu bütünlük , bu düzen, doğallığınca alabildiğine insanın içine işleyen; ormanlar o denizler, herşey öyle güzel ki. Eşsiz ve tek.
Tüm bunların içinde olmak ve bu sisteme dahil olmak bir lütuf olmalı. Bu güzel ağaçların sessizliğini dinlediğimde ve o denizlerin dalgaları beni içine alıp götüren öylesine güzel ayışığının ışıltıları dalgaların üzerinde yüzerken ve o güzel gökyüzü. hepsi bir rüyanın parçası gibi adeta.Her gün bu rüyanın biteceğini ve tekrar güneşle yeniden başlayacağını bilmek öyle güzel ki. Her seferinde aynı şeyleri farklı görebilmek nefes almak güneşin ışıklarının bulutları aşıp yüzüne ulaşması. Hepsi birer mucize sanki. Sadece benim dünyam.Gözlerimi açtığım ve kapadığım ana dek.

Sanat içinde kaybolan ruhların bütünlüğüdür. Sanat sonsuz bir güç ruh adına ve sonsuz bir deniz. Her bir dalga ruhu sarıp uçsuz bucaksız açıklara ulaştırır. Kendinden başka ben'lere bir yolculuk. Ritim duygusu o hayatla bütünlük. Tüm ritimlerin ahengi.
İçinden taşan seslerin müziği. Elinden kayıp giden çizgi, çizgilerin yansıması sureti sen.
Yaratım, her bir duygu ve düşüncenin somut ifadesi, sadece zamanla oluşacak süreçtir.
Yaratım öylesine kolay bir evre mi? Ruhun olgunlaşması gibi uzun ve zor bir yol. Bir dağın zirvesi her bir zirve diğer zirveye taşıyan bir doruk. Sonu olmayan. Bitmeyen bir yol. Her seferinde yeni bir aşama kat ettiren. O ince duyuya ulaştıran yön.
Sabır ve emeğin güzelliğe dönüşümü. Bir tırtılın koza içinde kelebeğe dönüşümü.
Zarafet ve inceliğin bütünlüğü; güzellik. İnce bir ruhun ancak eseri.
Hissedebilmek